متن نوحه و اشعار شب پنجم محرم که متعلق به عبدالله بن حسن است
شب پنجم محرم متعلق به عبدالله بن حسن فرزند ۱۳ ساله امام حسن مجتبی علیه السلام است. در شب و روز پنجم ماه محرم روضه و نوحه عبدالله بن‌حسن خوانده میشود و به ذکر مصائب کودک خردسال امام مجتبی (ع) و شهادت او پرداخته میشود. همچنین این شب به نام های زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر اختصاص دارد. امسال شب پنجم محرم ۱۴۰۴ برابر با دوشنبه ۸ تیر ماه می باشد.
![متن نوحه و اشعار شب پنجم محرم که متعلق به عبدالله بن حسن است]()
شب پنجم محرم به نام کیست
شب‌های ماه محرم به نام یکی از شهدای کربلا نام‌گذاری شده و ذاکران اهل بیت (علیهم‌السّلام) به تقلید از شب‌های خاصی مانند: عاشورا و تاسوعا انجام شده است. از همین رو، شب پنجم محرم منسوب به حضرت عبدالله بن حسن (علیه‌السّلام) و برخی از اصحاب باوفای حضرت بوده و ذاکران و مداحان در این شب به نقل مصائب ایشان می‌پردازند.
متن نوحه شب پنجم محرم شب عبداالله ابن حسن (ع) محرم ۱۴۰۴
عمه دستمو رها کن الآن رفتنم لازمه
مقابلم مقتله یا کوچه بنی هاشمه
پر قنفذ و مغیره شده گودال
پسر حسن تو هر سنی به هر حال
نمیذاره گل زهرا بشه پا مال
آخ افتادی زمین عمو اومدم عمو اومدم
حال من رو ببین عمو اومدم عمو اومدم
از سمت بابا حسن عمو اومدم عمو اومدم
اینقدر دست و پا نزن عمو اومدم عمو اومدم
انا عبدالله زندگیم فدای تو ابی عبدالله …
باورم نمیشه عمه حسینم تو ازدحامه
اینکه انقده غریبه عموم نیست فقط بابامه
نیزه ها به جای بارون میبارن
داغ آقا رو قلب ما بذارن
از رگ غیرت من خبر ندارن
آخ دستامو زدن فدای عمو فدای عمو
کاش که من جون بدم به جای عمو به جای عمو
ببین که پهلوم شده مثل مادرم مثل مادرم
همه با هر چی که دارن میریزن سرم مثل مادرم
انا عبدالله زندگیم فدای تو ابی عبدالله …
********
عمه رهایم کن روم سوی میدان
یاری عمو کنم همچون شهیدان
واویلا واویلا واویلا واویلا۲
هل من معین گوید او وای از غریبی
نباشد بر ماندنم دیگر شکیبی
واویلا….
ابن الحسن باشم و عبداللهم من
بعد از پدر مدیون ثاراللهم من
واویلا
سایه ی روی سرم جانم فدایت
آمده ام تا دهم دستم برایت
حرف از غریبی مزن ای نور عینم
منهم چو قاسم فدایی حسینم
واویلا….
دستش جدا گشت وعمو را صدا کرد
مرغ روحش را عدو از تن رها کرد
عمو گرفتش او را بر روی سینه
ناله زد یا جداّ رو سوی مدینه
واویلا..
*******
یادگار حسن تشنه لب عبداله ام
جان نثار ره مکتب ثاراله ام
در هوای عمو، جان فدای عمو
وا شهیدا وا غریبا
یا حسن یا حسین، یا حسن و حسین
وا شهیدا وا غریبا
می‌شوم من فدا به راه دین خدا
نشوم لحظه‌ای من ز عمویم جدا
این من و جان من، عهد و پیمان من
وا شهیدا وا غریبا
جای بابا بکش دست نوازش سرم
که دلم خون شده ز دوری دلبرم
خسرو عالمین، ای عمو جان حسین
وا شهیدا وا غریبا
یا حسن یا حسین، یا حسن و حسین
وا شهیدا وا غریبا
اشعار شهادت عبداالله ابن حسن (ع)
عمه زینب، بین عمویم، مانده تنها، بین میدان
دیده گریان، با تنی زار بر لبش نام شهیدان
ای عمو جان، ای عمو جان، ای عمو جان، ای عمو جان
سایه ی او،بعد بابا،هر زمان رو،ی سرم بود
وقت سختی،پدرانه، همچو بابا، در برم بود
ای عمو جان….
یک نفر باشد عمویم دشمنان دو رش فراوان
طاقت ماندن ندارم کن رهایم سوی میدان
ای عمو جان…
ای عمو جان آمدم که،چون سپر باشم برایت
تا کنم هم،چون برادر، جان نا قابل فدایت
ای عمو جان….
بر روی صدر عمویش، جان او از، تن رها شد
آخرین سرباز دینش این یتیم مجتبی شد
ای عمو جان…
عموم میگه یار ندارم
میبینم عمومو میگه یار ندارم
ببین عمه جانم چقدر بی قرارم
باید از تو مقتل عمومو بیارم
باید مثل داداشم فدای آقام باشم
جدا شد دستم تا که من مثل سقا شم
از عمه خودم رو بریدم
دویدم دویدم دویدم
تا که توی مقتل رسیدم
عمو جان عمو جان …
کریمم شبیه بابام توی هر حال
اگرچه ندارم حالا مال و اموال
میخواهم که ببخشم جونم رو تو گودال
باید واست پرپر شم
شبیه تو بی سر شم
سه شعبه آورده تا منم مثل اصغر شم
چقدر حرمله کینه توزه
گلومو به جسمت میدوزه
داره حنجر من میسوزه
از عمه خودم رو بریدم
دویدم دویدم دویدم
تا که توی مقتل رسیدم
عمو جان عمو جان …