فیلم کامل صحبت های کارشناس صداوسیما درباره نوجوانان احمق هستند
شاه قاسمی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در یک برنامه تلویزیونی در شبکه جام جم گفت: نوجوانان ما احمق هستند و نسل جدید احمق ترین نوجوانان ایران در تاریخ بودند. این گفته‌های کارشناس صدا و سیما باعث شد تا کاربران شبکه های اجتماعی مخصوصا پدر و مادرهای دارای فرزند نوجوان بر علیه او جبهه بگیرند و از او انتقاد کنند.
فیلم نوجوانان احمق هستند
شاه قاسمی، کارشناس صداوسیما که در شبکه جام جم حضور پیدا کرده بود در اظهاراتی، به نقد وضعیت نسل نوجوان کشور پرداخت و گفت: من نگفتم که دچار اعوجاج شده‌اند، بلکه گفتم نوجوانان ما احمق هستند؛ احمق‌ترین نسل نوجوانی که ایران تاکنون داشته، نسل فعلی است. من یک واقعیتی را بیان کردم که به نظر من تند هم نیست؛ زیرا تقریباً هر کسی که با نوجوانان سر و کار دارد، همین نظر را دارد. در فیلم زیر ببییند:
نقد و بررسی اظهارات کارشناس صداوسیما
رکنا در تحلیل جمله نسل جدید احمق‌ترین نسل نوجوان ایران است از قول سامان سلامیان معلم و روانشناس تربیتی نوشت: جمله‌ای سنگین، خراش‌افکن و سهل‌انگارانه توسط این استاد دانشگاه مطرح شده است. در روانشناسی، برچسب‌زنی‌های تحقیرآمیز، به‌ویژه به گروه‌های سنی در حال رشد، رفتاری آسیب‌زا و غیراخلاقی تلقی می‌شود. چنین تعابیری می‌تواند حس تعلق، عزت نفس و انگیزه برای یادگیری و رشد را در نوجوانان تخریب کند. وقتی یک استاد دانشگاه، از رسانه ملی، نسل جوان را «احمق» خطاب می‌کند، نه تنها به آنها برچسب می‌زند، بلکه شکاف بین نسل‌ها را عمیق‌تر می‌سازد.
اگر قرار بود تنها از موضع انتقاد به نسلی سخن گفته شود که با چالش‌هایی تازه روبه‌روست، شاید جای گفت‌وگو می‌بود؛ اما برچسب «احمق‌ترین» به میلیون ها نوجوان ایرانی، نه تحلیل علمی و پژوهش‌محور است، نه بیان مسئولانه از تریبونی رسمی.
وی درباره جمله نسل جدید نوجوانان احمق هستند تاکید کرد: سخن گفتن از نسل جوان، بدون شناخت روان آنها، بدون دیدن رنج‌ها و امیدهایشان، تنها یک واکنش هیجانی است، نه تحلیل علمی. نسل امروز، «احمق» نیست؛ خسته است، سرخورده است؛ اما زنده، پرسش‌گر و خلاق. این نسل، دشمن ما نیست؛ فرصت ماست. برای ساختن آینده‌ای که در آن همه نسل‌ها بتوانند خود را شریک و سهیم بدانند، باید زبان تحقیر را کنار گذاشت و به زبان اعتماد بازگشت.
سخنان آقای شاه‌قاسمی، متأسفانه نه نشانه‌ای از یک تحلیل جامعه‌شناسانه عمیق، بلکه بیشتر نشان‌دهنده‌ی نوعی واکنش هیجانی، خشم نهفته و بدبینی فرهنگی نسبت به تحولات نسلی است. وقتی تحلیل‌گر رسانه‌ای، در جایگاه رسمی، نسل نوجوان کشور را «احمق» بنامد، این نه نقد است و نه دلسوزی؛ بلکه تعمیم ناروا و زخم‌زننده‌ای‌ست که بازسازی اعتماد نسل نو به نظام‌های رسمی و رسانه‌ای را دشوارتر می‌کند.
استاد شاه‌قاسمی، فردی با پیشینه دانشگاهی است و بخشی از آثار او در حوزه نظریات فرهنگی، ترجمه متفکران مهمی در زمینه جامعه و رسانه است؛ اما در این مورد خاص، گویی سخن او نه از دل پژوهش و تأمل نظری، بلکه از یک خشم نهفته یا ناامیدی عمیق نسبت به تحولات فرهنگی ایران برآمده است. به نظر می‌رسد این قضاوت مطلق، در تضاد با مبانی نظری مطالعات بین‌نسلی و ارتباطات فرهنگی است که تغییر نسل را نه تهدید، بلکه لازمه پویایی تاریخی هر جامعه می‌دانند.
سلامیان در پایان افزود: ما می‌توانیم نسل امروز را تحقیر کنیم، با واژگان سنگین، با تعمیم‌های شتاب‌زده، و با ذهنیت‌های محافظه‌کار. اما بهایش، انزوای بیشتر، طرد عمیق‌تر و خشمی نهفته‌تر خواهد بود.