چند انشا در مورد ۱۵ خرداد روز قیام خونین + برای مقاطع متوسطه
پانزده خرداد، روز قیام خونین مردم جان بر کفی است که به نام اسلام و برای اسلام به میدان آمدند تا سلطه طاغوتیان را از کشورشان برچینند. از این رو در ادامه این مطلب چند انشا در مورد ۱۵ خرداد برای شما آماده کرده ایم.
انشا در مورد ۱۵ خرداد، روز قیام خونین ۱
در سحرگاه پانزدهم خرداد سال ۱۳۴۲، دژخیمان رژیم ستم شاهی به خانه امام خمینی رحمه الله یورش بردند.
آن ها امام را که سه روز پیش از آن، به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه فیضیه، در سخنان کوبنده ای، از جنایات شاه و اربابان آمریکایی و اسرائیلی او پرده برداشته بود، دستگیر و دور از چشم مردم، به زندانی در تهران منتقل کردند.
هنوز چند ساعتی از این حادثه نگذشته بود که خیابان های شهر قم، زیر پای مردان و زنان انقلابی ـ که در اعتراض به رژیم شاه و حمایت از رهبرشان فریاد برآورده بودند ـ به لرزه در آمد.
این صحنه، در آن روز در تهران و چند شهر دیگر نیز به وجود آمد و بدین ترتیب، مردم ایران با این قیام گسترده، نشان دادند که خواستار برقراری حکومت اسلامی و پایان دادن به رژیم ستم شاهی هستند.
پس از انتشار خبر دستگیری امام رحمه الله در پانزده خرداد ۱۳۴۲، بسیاری از مردم قم، به منزل ایشان رفتند و به اتفاق فرزندشان، حاج آقا مصطفی رحمه الله ، در حدود ساعت شش بامداد، به سمت حرم مطهر حضرت معصومه علیهاالسلام حرکت کردند.
پس از مدتی، صحن مطهر و خیابان های اطراف، لبریز از جمعیّت شد که شعارِ «یا مرگ یا خمینی» را با هیجان شدیدی تکرار می کردند.
در همان زمان، علما و مراجع وقت هم با صدور بیانیه هایی، خواستار آزادی فوری حضرت امام شدند. در حدود ساعت ده صبح، با ورود نیروهای مسلّح برای تقویت نیروهای شهربانی قم، تیراندازی و رگبار مسلسل ها شروع شد و تعداد زیادی از مردم زخمی شده یا به شهادت رسیدند.
شدّت تیراندازی به حدّی بود که امکان انتقال زخمی ها و اجساد شهیدان نبود و این کشتار، تا ساعت پنج عصر ادامه یافت.
انشا درباره ۱۵ خرداد ۲
پانزدهم خرداد سال ۱۳۴۲، نه فقط یک روز در تقویم، که نقطه‌ی عطفی در تاریخ معاصر ایران است. روزی که شعله‌های یک اعتراض مردمی، در دل تاریکی استبداد، زبانه کشید. قیام خونین ۱۵ خرداد، واکنشی بود به دستگیری امام خمینی (ره) و سرکوب آزادی‌خواهی ملت ایران. این قیام، گرچه در ظاهر سرکوب شد، اما بذرهای آگاهی و مبارزه را در دل مردم کاشت و زمینه‌ساز پیروزی انقلاب اسلامی در سال‌ها بعد شد.
آن روز، خیابان‌های شهرهایی چون تهران و قم، شاهد حضور گسترده مردمانی بود که از ستم و بی‌عدالتی به ستوه آمده بودند. فریادهای “مرگ بر شاه” و “درود بر خمینی”، نشان از عزم راسخ ملتی داشت که دیگر حاضر به سکوت نبود. رژیم شاه، با قساوت تمام به این اعتراضات پاسخ داد و خون بسیاری از مردم بی‌گناه بر زمین ریخته شد. اما این خون‌ها، بیهوده نبود؛ هر قطره از آن، نمادی از ایستادگی در برابر ظلم و بیداری یک ملت بود.
پانزدهم خرداد، یادآور شهامت و از خودگذشتگی مردمی است که برای دفاع از دین، آزادی و استقلال خود به پا خاستند. این قیام، ثابت کرد که حتی در اوج خفقان، می‌توان با تکیه بر ایمان و وحدت، بذر امید را کاشت. امروز، وظیفه ماست که با گرامیداشت یاد شهدای آن روز و پاسداری از آرمان‌هایشان، راهشان را ادامه دهیم و هرگز اجازه ندهیم که تاریخ ستم و استبداد تکرار شود.
انشا در مورد قیام خونین ۱۵ خرداد ۳
چهاردهم خرداد، در تاریخ ایران، با غروب خورشید جماران پیوند خورده است؛ اما تنها یک روز پس از آن، یعنی پانزدهم خرداد ۱۳۴۲، شاهد تولد واقعی یک انقلاب در بستر خون و شهادت بودیم. این روز، روزی است که مردم ایران در واکنش به دستگیری رهبرشان، امام خمینی (ره)، به خیابان‌ها آمدند و با خون خود، نهال انقلاب را آبیاری کردند.
قیام پانزدهم خرداد، یک حرکت خودجوش و مردمی بود که نشان از عمق نفوذ کلام امام خمینی (ره) در قلوب مردم داشت. مردم مسلمان ایران، در پی سخنان روشنگرانه و افشاگرانه امام علیه رژیم شاه و سیاست‌های ضد دینی و استعماری آن، به حرکت درآمدند. این قیام، عمق شکاف میان حاکمیت و ملت را نمایان ساخت و به رژیم نشان داد که نمی‌تواند با سرکوب و تهدید، صدای عدالت‌خواهی مردم را خاموش کند.
خون‌هایی که در ۱۵ خرداد بر زمین ریخته شد، سند مظلومیت مردم و جنایت رژیم بود. اما این خون‌ها، به هدر نرفت؛ بلکه به جویباری تبدیل شد که نهال انقلاب اسلامی را سیراب کرد و آن را به درختی تنومند و پربار تبدیل کرد. پانزدهم خرداد، روزی است که ما را به یاد مسئولیت سنگینی می‌اندازد که بر دوش داریم: پاسداری از ارزش‌ها و آرمان‌هایی که با خون شهدای آن روز به دست آمد. این روز، تنها یک خاطره تاریخی نیست، بلکه درس بزرگی است برای نسل‌های آینده.