بیوگرافی شهید قهرمان حسین املاکی و همسرش و فرزندان +نحوه شهادت
شهید حسین املاکی اهل استان گیلان از شهدای دفاع مقدس و قائم مقام لشکر ۱۶ گیلان بوده که ۱۰ فروردین ۱۳۶۷ در حلبچه به علت حمله شیمیایی عراق به شهادت رسید. شهید املاکی شهیدی که قهرمان نامیده میشود و در ۲۷ سالگی شهید شد و جاویدالاثر است. از این شهید ۳ فرزند دو دختر و یک پسر به یادگار مانده است.
بیوگرافی شهید حسین املاکی
سردار شهید حسین املاکی، متولد سال ۱۳۴۰ در روستای کولاک محله شهرستان لنگرود استان گیلان و دارای مدرک دیپلم بهداشت بود. او قائم مقام لشکر ۱۶ قدس گیلان بود که در سال ۱۳۶۷ در سن ۲۷ سالگی در حلبچه به شهادت رسید. فیلم قهرمان روایت زندگی شهید حسین املاکی قائم مقام لشکر ۱۶ قدس گیلان است.
تاریخ و محل شهادت
تاریخ شهادت:۱۰ فروردین
محل شهادت:عملیات والفجر۱۰،ارتفاعات بانی نبوک
علت شهادت:مسمومیت بر اثرسلاح شیمیایی
مزار شهید:مفقودالاثر
نحوه شهادت شهید حسین املاکی قائم مقام لشکر ۱۶ قدس گیلان
سردار حسین املاکی در سال ۶۷ براثر حمله شیمیایی رژیم بعث در حلبچه به شهادت رسید. با شکستن مقاومت نیروهای عراقی در ۹ فروردین ۱۳۶۷ دشمن بعثی ، برای پیشگیری از تداوم عملیات رزمندگان اسلام ، با انواع سلاح های شیمیایی منطقه را مورد حمله قرار داد که بر اثر آن تعدادی از رزمندگان به شهادت رسیدند. در این هنگام ، حسین متوجه رزمنده ای شد که ماسک ضدّ شیمیایی نداشت به سرعت ماسک خود را به او داد. اما خود به همراه دیگر یاران ، همچون محمّد اصغری خواه -فرمانده گردان کمیل- دکتر محمّد جیبی پور و سیّد عباس موسوی و … پس از حدود هفتاد و پنج ماه حضور در جبهه به شهادت رسید.
همسر شهید حسین املاکی
حسین املاکی در سن کم و ۲۱ سالگی ازدواج کرد. او در سال ۱۳۶۱ با دختری به نام زهرامحرمی اردواج کرد. مراسم عقد و ازدواج او با خانم زهرا محرمی، بسیار ساده و مختصر، در مسجد محله بر پا شد. اما بیش از دوازده روز از ازدواج او نگذشته بود که عازم جبهه‌های جنگ شد. در ۱۹ آبان ۱۳۶۲ اولین فرزندش مرضیه متولد شد و او حدود پنج ماه پس از تولد دخترش موفق به دیدن او شد.
فرزندان شهید حسین املاکی
حاصل این ازدواج دو دختربه نام های مرضیه و راضیه املاکی و یک پسر به نام سلمان املاکی است.
سوابق کاری
از سال ۱۳۵۹ وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان لنگرود شد و همزمان با شروع جنگ تحمیلی به منطقه سرپل ذهاب و قصر شیرین اعزام شد.
شهید املاکی در سال۱۳۶۰ مامور رسمی سپاه در تیپ کربلا و مسئول محور یکم اطلاعات – عملیات لشگر ۲۵ کربلا شد. بعداز مدتی مسئولیت همین پست در لشگر ۲۵ کربلا و فرماندهی تیپ گردان پیاده لشگر ویژه قدس گیلان را بر عهده گرفت.
او در سال ۱۳۶۴ به لشگر قدس گیلان ملحق شد و فرمانده تیپ یکم، قائم مقامی لشگر قدس شد.
شهید املاکی در چندین عملیات مهم به عنوان فرمانده حضور داشت. تصرف ارتفاعات زازلیه و تصرف شهر ماووت عراق طراحی عملیات والفجر ۹ و شرکت در عملیاتهای:ثامن الائمه،فتح المبین، بیت المقدس، رمضان، محرم، والفجر۹، کربلای۵،۴،۲ نصر۴، بیت المقدس۶ والفجر۸ و والفجر۱۰ از جمله فعالیت ها و افتخارات نظامی این شهید است.
این شهید در سال ۱۳۶۴ بنا به نیاز منطقه و توصیه فرماندهی سپاه به تیپ قدس گیلان رفت و با تقویت واحد اطلاعات و عملیات تیپ ، طراحی عملیات والفجر ۹ را انجام داد و توانست موفقیت های زیادی را در این نبرد تقدیم ایران اسلامی کند.
سردار املاکی پس از این در عملیات والفجر هشت در منطقه فاو نیز با بر عهده گرفتن فرماندهی گردان های پیاده تیپ قدس به همراه همرزمانش چون سردار مهدی خوش سیرت و حسن رضوانخواه و سردار حاج محمود قلی پور که ریاست ستاد تیپ قدس گیلان را برعهده داشتندفداکاریهای فراوانی انجام داد. وی در عملیات های کربلای ۲ ، ۴، ۵ با حفظ سمت قبلی ، فرماندهی محور عملیاتی را در جزیره بوارین عهده دار شد و با این عملیات نیروهای ایرانی تا شهرک دوئیجی عراق پیش رفتند.
مجروحیت
او قبل از شهادت چندین بار دچار مجروحیت شدید شد اما از پا ننشست و با وجود مجروحیت در جبهه ها حضور داشت. او در عملیات کربلای از ناحیه فک و در عملیات نصر۴ از ناحیه دست راست با اثابت ترکش مجروح شد.
حسین املاکی شهیدی که قهرمان نامیده میشود
این شهید که در معرض شیمیایی در حلبچه بود. بسیجی بغل دستش ماسک نداشت و ماسک خودش را برداشت بست به صورت بسیجی همراهش زد از اینرو به شهیدی که قهرمان ، قهرمان یعنی این! ، البته هر دو شهید شدند. هم املاکی شهید شد و هم آن بسیجی شهید شد امااین قهرمانی مانند اینها که از بین نمی روند. زنده اند ، هم پیش خدا زنده اندهم دردل ما زنده اند و هم در فضای زندگی و ذهنیت ما زنده اند.
نامه شهید حسین املاکی به همسرش
شهید حسین املاکی در نامه ای به همسرش در تاریخ ۲۵ اسفند ۶۶ قبل از عملیات والفجر ۱۰ نوشت:
” همسر عزیزم سلام
سلامی به گرمی دوست داشتن از یک قلب تپنده که تو را دوست دارد و جز تو به سمت دیگر نمی پوید.
سلامی به گرمی آفتاب تفتیده جنوب و سرمای کوه های زیبای کردستان که هر مشت آن با خون شهیدی به چله نشسته است.
سلامی به دوست داشتن، که خدا هم با آیه”یحبهم و یحبونه”به این گروه دوست دار ارزش‌ها اعتماد کرده است.
سلام به واژه همسر که در تنهایی و صبوری به داد من می رسد و مرا تنها نمی گذارد.
سلام بر پاکدامنی عشق که زیبایی را در پی خود، چونان خورشید پشت ابر حفظ می کند.
سلام بر دست های ترک خورده که در تنهایی و سرمای غرب از هیچ کاری برای گذران زندگی، کوتاه نمی آید و سلام به تو عزیزم که دوستت دارم و دوست داشتن را با تمام وجودم تقدیم تو می کنم، تو می دانی که چقدر خسته و دلشکسته ام.
دوستان همه رفتند و ما ماندیم و باز دلشکسته که حق همسری تو را به جا نیاوردم و حق فرزندی را برای پدر و مادر مهربانم! به خدا حق داری هر چه که بگویی.
تو را به پاکی عشق سوگند می دهم که حلالم کنی، چون من نمی دانم که از پس امروز برای من فردایی هست یا نه.
و زمان آنقدر زود می گذرد که دل بستن به آن، جز شرمندگی حاصلی ندارد.
من در این تنهایی و بی کسی، دست به دعا بر می دارم که بارخدایا! همسر و فرزندانم را به تو میسپارم که تو بهترین نگهدارنده ای! والله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین! و می دانم که این دست های خسته را رو نخواهی کرد.
همسر من! هوا سرد است اما خاک از هوا سردتر! اگر من اسیر خاک شدم، از تو میخواهم که مرا به خاطر سستی ای که در وظیفه همسرداری کردن، عفو کنی که در شرایط جنگ هستم و جنگ، اینگونه ما را از هم جدا کرده است!
شاید اگر ما متولد زمان دیگری بودیم، آسوده در کنار هم می زیستیم ولی وقتی مرگ، حق است و انسانها در هیچ جا نمی توانند از دست آن بگریزند، پس چه بهتر به قول امام حسین (ع) که مرگ با عزت و شرف بهتر از زندگی با ننگ و خواری است،شرافتمندانه بمیرند!
اکنون که بر ما جنگ حادث شده و بر ما واجب شده که جهاد کنیم، پس برمی خیزیم و به یاری پیرمان، آن قلب عاشق، گام بر میداریم و پشت به دشمن نمی کنیم!
اما در این میانه، آنانی که از اکنون پشت سر ما حرف میزنند، آیا بعد از ما حق زن و فرزندانمان را نگاه می دارند؟ آیا حرمت فرزندانمان محفوظ می ماند ؟
تو را تا ابد، سلام می فرستم و فرزندانم را به خدا می سپارم، آنان را که در حاصل زندگی ما و نورچشمی های ما هستند و خیلی دوست شان دارم!
هر بار که به یادشان می افتم، پاهایم سست می شوند، چون دلم میخواهد بار دیگر صدای خنده هایشان را بشنوم و بار دیگر روی دوش من بنشینند و بازی کنند.
اما چه می شود کرد! دستم بند است و پایم در غلاف زمان گرفتار است!
ان شاءالله اگر زنده ماندم، از خجالت شما در می آیم و اگر فیض شهادتی بود، حلالم کنید!
همه شما را عاشقانه دوست دارم.
حسین املاکی ۲۵ اسفند ۶۶ “