بیوگرافی منیر طه ترانه سرای ایرانی + علت فوت
منیر طه متولد سال ۱۳۰۹ در تبریز ترانه‌سرای ایرانی بود که از او با لقب «نخستین زن ترانه‌سرای ایرانی» یاد شده‌است، او در ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ چشم از جهان فرو بست
تولد در خانواده هنری
پدر منیر موسیقی‌شناس بود و تار می‌نواخت. پدربزرگ مادری‌اش نی می‌نواخت و مادرش با ارگ و تار آشنایی داشت. هنگامی‌که که منیر دو ساله بود پدر و مادرش متارکه نمودند و سرپرستی وی برعهدهٔ عمه‌اش قرار گرفت.
شروع به کار منیر طه
او نخستین ترانه‌اش «شب مهتاب» را در چهارده‌سالگی برای آهنگی به همین نام از علی تجویدی نوشت و این ترانه را با نام شهرزاد با گروه موسیقی تجویدی، با همراهی آواز حسین قوامی در رادیو خواند. وی در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو با علی تجویدی، غلامحسین بنان و مرضیه همکاری می‌کرد.
تحصیلات تا مهاجرت
منیر طاها پس از اخذ لیسانس ادبیات فارسی برای دکتری زبان و ادبیات ایتالیایی به ایتالیا می‌رود. وی پیش از انقلاب از رم به ایران بازمی‌گردد و تا پیش از انقلاب ۵۷ ترانه می‌سرود. پس از انقلاب از ایران ابتدا به ایتالیا مهاجرت نموده و سپس به کانادا رفت و در همان‌جا اقامت گزید.
درگذشت منیر طه
منیر طه، سراینده دلنشین‌ترین ترانه‌ها که به «اولین زن ترانه سرای» معروف بود عصر روز گذشته چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت (۳۰ آپریل ۲۰۲۵) در ۹۵ سالگی در ونکوور کانادا چشم از جهان فرو بست.
سوابق و فعالیت ها
منیر مؤسس و مدرس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی دانشگاه تهران بود، سرپرستی دپارتمان زبان‌های خارجی دانشگاه تهران و مدیریت دپارتمان زبان‌های خارجی دانشگاه تهران را نیز سال‌ها برعهده داشت. او بعد از انقلاب اول به ایتالیا و بعد به کانادا مهاجرت کرد و استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور و…بود.
از کتاب‌های او می‌توان به: سرگذشت (۱۳۳۲- تهران)؛ دوراهی (۱۳۳۵- تهران)؛ مزدا (۱۳۳۶- تهران)؛ در کوچه‌ها، بازارها (۱۳۵۸- تهران)؛ سینه‌ریز (۱۳۶۴- لس‌آنجلس)؛ پاییز در پرچین باغ (۱۳۷۵- ونکوور) اشاره کرد.
آثار منیر طه
مرا عاشقی شیدا
فارغ از دنیا
تو کردی، تو کردی
مرا عاقبت رسوا
مست و بی پروا
تو کردی، تو کردی
نداند کس، جانا، چه کردی
چه ها کردی با ما، چه کردی
دو چشمم را دریا
در افشان، گوهرزا
تو کردی، تو کردی
روان از چشم ما
گهرها، دریاها
تو کردی، تو کردی
نه یک دم از جورت فغان کردم
نه دستی سوی آسمان کردم
منم اکنون چون خاک راهی
غباری در شام سیاهی
اگر مهری رخشد، تو آن مهری
اگر ماهی تابد، تو آن ماهی
اگر هستی پاید، تو هستی
اگر بودی باید، تو بودی
بی لطف و صفا
باشد به خدا
بی تو هستی ها
از دیدارت، از رخسارت
ای جان بینم، سرمستی ها
شمیم روح افزایی
مشکی، عودی
منیر بزم و راهی
چنگی، رودی
چنگی، رودی